Son aylar inanılmaz bir tempoda geçti; Amerika seyahati, evin toparlanması, yeni eve taşınma falan derken tarihler, saatler hatırlanmaz oldu yine. Ama şimdi ben zamanı oyuna getirip, bir güzel zamandan çalmaya başladım sonunda:)
Biraz önce Essoşları yolcu ettim, şimdi evin girişinde ayaklarımı uzatmış, bunları yazarken Kaan keyifle bahçesinde oynuyor. Hiç ses yok etrafta, sadece tatlı bir esinti. Arka tarafa bilerek geçmiyorum yoksa dayanamayıp Belgrad ormanına karşı uykuya geçeceğim sanki çocukluk zamanlarında sıcak bir yaz öğleden sonrası pikeye sarılmış uyunan uykular gibi.
Yakınımda olanlar bilirler son zamanlarda bu İstanbul'u iyice sevmez olmuştum, o insanının üstüne üstüne gelen kalabalığı, gittikçe hiddetleşen insanlarıyla oldukça tatsız bir şehir olmuştu benim için... Ama burda, Kilyos'ta bambaşka bir İstanbul'u keşfediyorum şimdi. Tıpkı Adana'da olduğu gibi en fazla 1,5 saat içerisinde alışverişten, kuaföre kadar birçok işimi halledebiliyorum. Üstelik tıpkı çocukluk günlerimdeki gibi burada herkes birbirini tanıyor. Her girdiğim yerde insanlar karşılıklı çok nazik, belli ki birbirlerini ta çocukluktan tanıyorlar. Üstelik şehirdeki tüm markalar burda var. Geçen haftasonu Hakan'la Zekeriyaköy'deki Fincan'a gittik; tam bir açıkhava Mojo şeklindeydi. İnanılmaz keyif aldık... Daha önce iş konuları öncelikli konuşma iken şimdi bahçedeki şeftali ağacından konuşabilmek harika. Bir önceki blog'umda yazmıştım 'yaşlanmamaya karar verdim' diye, işte şimdi burda zamanı oyuna getirebilirim gibi geliyor bana;)
İstanbul'dan bunalıp da, bu şehirden ayırılmayanlara başka İstanbul'ları keşfetmeyi öneriyorum...Neden Kilyos'tan başlamayın ki?
22 Temmuz 2008 Salı
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
